Snoezelen is een ontspanningsgerichte activiteit waar met behulp van zintuiglijke prikkels een eigen belevingswereld geboden wordt. Het woord snoezelen is een samentrekking van twee Nederlandse woorden, namelijk snuffelen en doezelen.
Deze woorden duiden op een globaal sfeerbeeld: een rustige gedempte atmosfeer (een schemerige, sfeervolle verlichte ruimte, waar zachte muziek klinkt) waarin allerlei materialen zijn die de zintuigen kunnen stimuleren.
Het begrip snoezelen is ontstaan in de zwakzinnigenzorg waar verbale contacten nauwelijks of niet mogelijk zijn. Een voor de hand liggende reden voor het ontstaan van snoezelen is het gevoel van onmacht bij de deelnemer en gevolge van de beperkte communicatie met de deelnemer. Deze gevoelens van onmacht overheersten in de zorg voor de deelnemer totdat men ontdekte dat het gestructureerd prikkelen van zintuigen concrete aanknopingspunten biedt voor het aanbieden van activiteiten en het leggen van contact met de zwakzinnige mens.
Snoezelen is primair gericht op het leggen van contact met ernstig verstandelijk gehandicapten het creëren van een veilig leefklimaat, en het teweegbrengen van gevoelens van eigenwaarde, ontspanning en rust bij de deelnemer. De innerlijke leefwereld van de deelnemer staat centraal,
waarbij zij niet gecorrigeerd worden. Het karakteristieke van snoezelen is dat er een specifiek appel wordt gedaan op zintuiglijke waarnemingen: mensen worden via het selectief prikkelen van zintuigen in de gelegenheid gesteld hun emoties en gevoelens (in het bijzonder gevoelens van genegenheid en tederheid) te uiten. Het uiteindelijke doel van snoezelen is het optimaliseren van gevoelens van algemeen welbevinden van iedere individuele deelnemer.
